دوست دارم بنویسم.. از تمام ِ حرف هایی که تنهایی با خودم بلند زمزمشون می کنم .. اما موقع نوشتن تا گلوم میاد بالا اما به دستام نمی رسه..! وسط ِ راه خشکش می زنه و خودش واسه خودش جفت پا می گیره..! هر کسی یه بازه ی زمانی مخصوص به خودش رو داره .. گاهی وقت ها از اینکه نقاب بزنم به صورتم و هر هر بخندم که همه ی دنیا فکر کنن خوشبخت ترین آدم ِ روی زمینم هیچ باکی ندارم..گاهی وقت ها هم اون نقاب رو بردارم و با دلم دوتایی فارغ از هر چی که هست و نیست حرف بزنیم. همه ی حرف ِ من نشنیده شدن توسط اونی ـ که باید بشنوه است...اونی که باید وقتی وقتشه بهت ثابت کنه که دوستت داره وگرنه تو خوشی ها با هم دیگه بودن یه امر ِ طبیعیه.. وقتی می تونی طرفت رو بشناسی که وقت ِ ناخوشی کنارت باشه.. همه ی این حرفام دیگه تکراریه.. برای خودم که روزی صد دفعه مرورشون می کنم..! به دلم دیکته می کنم و میشینم بالای سرش تا با خط ِ خوش ،بی غلط اینارو بنویسه اما نمی دونم چرا تا دو دیقه ازش غفلت می کنم یادش می ره و دوباره شروع می کنه به ابوعطا خوندن و ساز ِ خودش رو زدن..! امروز فینگیل ِ شماره ِ یک بهم می گفت : من واقعا نمی تونم بشناسمت.. همه چیت عجیب غریبه.. ! وقتی توی جمع قرار می گیری هیچ کس فکر نمی کنه اینقدر غصه داشته باشی.. چطوری اینهمه ناراحتی ها تو میریزی تو دلت..؟

خوب فینگیله دیگه! یه هشت سال دیگه می فهمه.. البته امیدوارم از راه ِ تجربه نکردنش بفهمه!

خوب این وبلاگ هم واسه همینه دیگه.. واسه غرغر کردن ها.. واسه اینکه هر چی تو دلته بریزی بیرون.. حالا گاهی با سانسور.. گاهی بی سانسور.. ! مهم نیست که کی چی برداشت می کنه و چی فکر می کنه.. اینجا مال ِ خودِ خودمه... نه کسی می تونه ازم بخرتش.. نه باید بخاطرش اجاره بدم.. ! مالیات هم نداره. حالا برفرض دو ،سه نفر هم منُ رو در رو بشناسن..! چه خیالیه ! هیچی!

 هر کسی از ظن ِ خود شد یا ر ِ من.. از درون ِ من نجست اسرار ِ من

 من پر از تضادم.. ظاهرم.. باطنم.. دلم... هم چیم! بیخودی نیست دیگه! من یه فروریه کاملم.. یه کودک ِ شیطون ِ طبیعت.. ! واتوواتوی فروریا!

** اگه یاد می گرفتم قبل از حرف زدن دو تا سی ثانیه خفه شم خیلی خوب می شد!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: